باید سازمان بدیم، بسازیم و بسازیم و بسازیم. تا بلکه یه روز پشت سرمون به جای یه خرابه یه منظره زیبا ببینیم.

ما هممون دنبال یه نیمه دیگه ایم
چون این یکی نیمه رو باختیم
اون یکی نیمه رو وقتی میبینیم
که این یکی نیمه رو ساختیم.

حالا که قراره یک بار تو این دنیا زندگی کنیم، بهتر نیست با ساختن ازش بیشتر لذت ببریم؟

این آشوب درون با من همیشه همراه بوده که فقط با ساختن آروم میگیره هر چقدرم طول بکشه حداقل مسیرش لذت بخشه.

دنیا خیلی کوچیکه، اینو فضانوردها بهتر می‌دونن. فکر کنم البته. اما وقتی که تصمیم می‌گیری با چهارنفر رفیق بشی و بیای توی اینوست‌پلاس، کوچیکتر هم می‌شه!